Het verschil tussen een bloem en onkruid is....

Het verschil tussen een bloem en onkruid is.... een mooie trigger om weer eens te schrijven op het internet.
De afgelopen periode is er veel gebeurd en natuurlijk schoot het schrijven er weer eens bij in. Soms was het super mooi, net een bloem. Soms was het kwalitatief uitermate teleurstellend, maar is dat dan slecht?

Als ik het woord bloem bekijk in de Van Dale krijg ik de volgende resultaten:
bloem (de; v(m); meervoud: bloemen; verkleinwoord: bloempje of bloemetje) 1voortplantingsorgaan van planten2bloemdragende plant: de bloemetjes buitenzetten op stap gaan, zich te buiten gaan3hetgeen zich onderscheidt door fijnheid, schoonheid enz.: de bloem van de adel4het fijnste van het meel: tarwebloem

Als ik  het woord onkruid intyp krijg ik dit resultaat:

on·kruid (het; o; meervoud: onkruiden) 1ongewenste plant(en) tussen gekweekte gewassen: onkruid vergaat niet de slechten blijven het langst leven

Maar wat maakt dat onkruid ongewenst is en een bloem gewenst. Wat maakt dat ik zeg dat er super mooie dingen zijn gebeurd en dat andere momenten net als het onkruid ongewenst waren.
Ik vond het een leuke vraag. En toen ik er wat langer over nadacht werd de onkruid periode eigenlijk best wel mooi. Bedoel, kijk nou eens naar deze foto. Onkruid of bloemen?

Ik vind het mooi, dus voor mij is het zeker gewenst. Maar stel nou dat dit ooit de dure grasmat was die je had laten aanleggen. Tja dan zijn ze toch op zijn zachts gezegd ongewenst. Nou ja, 't begint alweer de zweverige kant op te gaan. Wat ik wilde zeggen is dat het eigenlijk maar net is hoe je het bekijkt.
Dat is met onkruid en bloemen, en hetzelfde geldt voor de afgelopen periode.

Hopelijk tot snel dit keer!

Nieuw jaar

Gisteren heb ik gevierd dat ik 21 ben geworden en dus ben ik volgens de wet nu echt volwassen.

Een raar gevoel, want ik voel me nog zo'n broekie die net komt kijken. Aan de andere kant een mooi moment om te beginnen aan mijn reis. Volwassen, tja leuk onderwerp, wat is dat eigenlijk. En wil ik dat wel zijn....
Ik zal het onderweg wel merken, soms even tegen een muurtje aan lopen. Dan keuzes maken, 't muurtje weg halen of het lef hebben om hem te accepteren en om te draaien, terug te lopen, en mijn weg te vervolgen. In ieder geval wil ik graag op reis. Bij deze is het begonnen. Ik heb de spullen verzameld die ik belangrijk vind. En alles wat ik niet heb regel ik onderweg wel. 

De tekst bij dit liedje:

Vandaag ben ik gaan lopen
Ik was het maanden al van plan
Maar pas toen iedereen gezegd had dat het niet kon ging ik lopen
Kijk me lopen toch, hier loop ik dan.

Vandaag ben ik gaan lopen
Ik heb de meningen geteld
En heb bedacht dat het niets uit maakt
Want als men niks vind word zelfs dat nog als een mening je verteld.

Vandaag ben ik gaan lopen
En waar ik loop is van nu af aan een weg.

Vandaag ben ik gaan lopen
Ik maak me klein bij elk geluid
Ik ben veel banger dan ik was, toen ik nog stil stond mag zo wezen, maar ik kom eindelijk, ik kom eindelijk voorruit.

Vandaag ben ik gaan lopen
En waar ik loop is van nu af aan een weg.

Kijk me lopen zeven sloten
Hoogste bergen andersom
Ik ben hoe dan ook gaan lopen
Ik zie wel waar ik kom
Diepe dalen mooie paden
Ik glim bij wat ik zachtjes haast onhoorbaar fluisterend zeg.

Waar ik gelopen heb
Is van nu af aan een weg.

Vandaag ben ik gaan lopen
Omdat dat is wat ik wou
Ik heb geen idee waarom men zei dat het niet kon, zeg liever 'ga maar dat is leuk, dat moet je doen'
Want kijk me lachen dan.

Hier loop ik nou....

't eerste stapje is gezet

Picknick met God

Er was eens een kleine jongen die God wilde ontmoeten.
Hij wist wel dat het een verre reis zou worden om bij God te komen, dus pakte hij zijn kleine koffer en stopte die vol met koekjes en pakjes sap. Zo ging hij op weg.
Hij was nog maar langs drie grote flats gegaan, toen hij een oude vrouw zag. Ze zat op een bank in het park en staarde zo’n beetje naar de duiven. De jongen ging naast haar zitten en deed zijn koffer open.
Hij wilde wat drinken, maar toen hij net een slok wilde nemen, merkte hij dat de vrouw er erg hongerig uitzag. Daarom bood hij haar een koekje aan. Zij nam het dankbaar van hem aan en glimlachte naar hem.
Haar glimlach was zo intens mooi, dat hij het nog eens wilde zien en daarom gaf hij haar ook een pakje sap.
Opnieuw schonk zij hem haar glimlach. De jongen was helemaal vertederd en verrukt!
Zo zaten ze daar de hele middag, aten en glimlachten, maar er werd geen woord gesproken.
Toen het begon te schemeren voelde de jongen zich moe worden. Hij stond op om naar huis te gaan.
Maar na een paar stappen draaide hij zich om, rende terug naar de oude vrouw en omhelsde haar heel stevig.
En zij schonk hem een stralende glimlach. Toen de jongen even later thuis kwam, verbaasde zijn moeder zich over de vreugde die op zijn gezicht lag en zij vroeg:
“Wat heb je vandaag gedaan dat je zo blij bent?”
En hij antwoordde: “Ik heb met God gepicknickt.”
Nog voordat zijn moeder nog verder kon vragen zei hij: “En weet je, zij had de mooiste glimlach die ik ooit gezien heb!”
Intussen was ook de oude vrouw stralend van vreugde thuisgekomen. Haar zoon was verbluft toen hij die vredige uitdrukking op haar gezicht waarnam. Hij vroeg: “Moeder, wat heb je vandaag beleefd, wat heeft je zo gelukkig gemaakt?”
Zij antwoordde: “Ik heb in het park koekjes gegeten met God.”
En voordat haar zoon nog iets kon zeggen, vervolgde ze:
“En weet je, hij is veel jonger dan ik dacht!”






Met dank aan zinnigeverhalen.nl voor het verwoorden van mijn gevoel